“Neoliberal Popülizm modeli, örgütlü emeğin karar alma süreçlerinden sistematik olarak dışlanmasına dayanır. İşçi sınıfının örgütlü kesimlerinin dağıtıldığı, geri kalanının da pasifize edildiği Neoliberal Popülizm modelinin hayata geçmesiyle birlikte, siyasi çatışmanın odağı sınıflararası bir düzlemden egemen sınıf içi bir düzleme kaymıştır. Bu ortamda iktidar partisi kimlik siyasetini ve tipik popülist stratejinin biz/onlar ayrımını, çok daha kolay bir şekilde operasyonel hale getirebilmiştir.”